In charge of everything!

Halloo allemaal,
Zo das al weer een tijd geleden, en d'r is al weer veel veranderd sinds de laatste keer.
Vorige week, rond pasen, had andre
(m'n baas) een gesprek met daniel ( de idiote italiaanse individu) over hoe of wat, en verantwoordelijkheid enz. Andre had al aan mij gevraagd voor dat hij met daniel ging praten, hoe lang ik maximaal wou blijven. Die woensdag dus was de laaste dag kaasmaken, want we kregen een lang weekend vrij, daniel dan, ik niet.

(Zit nu op m'n bed, dit te typen, kijk ik naar de mooie witte vloer loop daar zo'n zwart stipje, of iets groter dan een stipje richting mijn kleding kast (de vloer naast m'n bed), okeeee het zit nu in m'n kleding kast, en het heet grote zwarte spin, doe wel net alsof ik het niet gezien heb)

Nadat we dus de fetta hadden gemaakt, en alles mooi schoonhadden gemaakt voor het weekend, was ik eindelijk vrij van daniel. Die dagen daarna heb ik meegeholpen in de winkel, want met pasen was het best wel beetje boel druk. Die zondag was er ook nog markt en dus gingen ik en fiona naar de markt kaas verkopen! Fiona is de dochter van de boer waar we de melk vandaan halen.
Niet slecht verkocht, rond de 1000 dollar, en die dag in de winkel ook zo rond de 2500 dollar. Voor 1 dag, niet slecht, is ongeveer gelijkwaardig aan kerstdagen in de kaaswinkel waarin ik werkte in aberdeen.
Die maandag hadden we ook nog vrij en dus heb ik de meisjes in de winkel geholpen, (ja rianne en vrij!!!)
Dindsdag stond er weer kaas in de planning, Dus ik maandag avond de heet water kraan aangezet. Sochtends was ik klaar om kaas te maken, alles schoongemaakt, tobbe geschrobt en klaar voor melk, maar om 8 uur was er nog steeds geen daniel. Ik was dus al redelijk pissed off toen en klaar om, als ie binnen zo komen, een flinke tirade te houden over optijd komen enz.
Nou had ik toen ik richting de kaasmakerij liep een auto voor het hek zien staan (automatisch hek, met afstandsbediening)
Maar dacht als het daniel is, komt ie wel binnen.
Half 9 nog geen daniel, ik de grote deur open gedaan, staat de electricien daar, ook goeiemorgen. vijf minuten later, komt andre binnen, hi sweetheart (zo heet iedereen hier!) howyadoin?! Ik :allright, where's daniel?
Hij wist t ook niet, vond het wel best, don't worry about the cheese, have a day off.
Oh Okee, ja maar. hmmm. Nieuw plan gemaakt, jij en fiona maken kaas, 2 keer tamembert (mt TTTamorine versie van camembert) en 2 keer triple cream brie. Oh oke, verder dus niks over daniel. Als je gouda wil maken, maak je maar, als je planken nodig heb, haal je die maar en als je vragen heb, bel je me maar! Oh en morgen moet je yoghurt ophalen.
Dus dat waren de instructies. Klaar, geregeld, geen daniel meer.

Woensdag ochtend, ik eruit op 6 uur, ontbijt gedaan. Mijn ochtend ritueel, word wakker, zet de waterkoker aan, wc, glas water met ijzer pil. Dan prak ik een banaan, met wat yoghurt en musli. Eet ik meestal op voor het raam, met uitzicht op de awasi schapen. Loop ik naar de deur, deur open, 2 kleine frumels die tegen je op springen, oh ja je vergeet ze nogal te noemen, men heeft hier chiwawa's, wel helemaal twee. Chilli en chanel. Enig. Als je dus Max ( Newfoundlander) of Bute (pyrenese berghond) gewend ben valt een chiwawa nogal tegen. Maar de liefde voor de beestjes en vooral het gemis van m'n eigen hond doet me deze creaturen beetje bij beetje leren waarderen/tolereren. Vooral chanel is een chiwawa waar je soms toch wel enigsinds moeite mee hebt om je voeten binnen te houden. Maar goed na de beestjes gedag te hebben gezegd (hou je kop mormelig hondgeval!) Loop ik onder het gefluit/gekras/kraai van papegaaien in alle kleuren/soorten en formaat richtig de kaasfabriek/winkel/opslag. Soms vergeet ik dat ik in australie ben, maar die vogels zijn toch echt wel bijzonder hoor!
Ook de beestjes die ik als m'n huisdiertjes beschouw aangezien ze rond huis lopen, zijn de salamandertjes en waterdragons. Beide soorten komen voor in verschillende maten, maar beide blijven stokstijf zitten als ze je zien, heel tof. En de waterdragons kan je bijna aanraken!! vet lief.

Maar goed, die ochtend dus, andre gestressed, inpakken dingen regelen, blabla, hier is de bus, hier is het adres, hier is m'n tankpasje. Nadat ik wat lege emmers had opgehaald bij het andere bedrijf, kon ik opweg naar maleny cheese in maleny (www.malenycheese.com.au)
Andre heeft samen met de kaasmaker, markus, een afspraak dat hij de yoghurt maakt met het recept wat ze samen gecreerd hebben, omdat andre daarvoor dus gewoon de ruimte en tijd niet heeft!
Maar goed, eerst tanken dus want de bus was leeg. Begon al lekker, hij had wel het nummer van de pas gegeven, maar helaas kon ik toevallig bij dit station niet automatisch betalen, en moest ik dus tekenen voor de aanschaffing van diesel. Maarja de handtekening is niet helemaal het zelfde, dus na wat gesorry en een grote bus met telefoon nummer erop van de eigenaar mocht ik toch weg. Toen vond ik dus dat het wel tijd was voor koffie, duurde dus nog een uur voor dat ik eindelijk een mccafe tegenkwam en m'n ochtendbakkie kon consumeren! Twee uur verder kwam ik aan in maleny, in een keer goedgereden. Vond ik ook wel knap van mezelf! Zo'n meisje in een gigantische coolbus, geen idee waar ze zit, alleen dat ze naar maleny moet, midden in australie. Ha.
Maar goed, eenmaal aangekomen was markus daar, en kreeg ik nog een kopje koffie en een rondleiding. Na de rondleiding kwam pallet nummer 1 met 32 emmers van 22 kilo yoghurt naar buiten gerold, stom genoeg had ik niet gevraagd hoeveel ik op moest halen,en hoe ik ze d'r allemaal uit moest halen. Na pallet nummer 1, kwam de tweede naar buiten. Totaal was dit dus 1.2 ton yoghurt, oftewel 64 emmers van 22 kilo in een busje waar maar 1 ton in kan! Ja die koffie had je wel nodig he, zei markus toen! En bedankt.
Ik dus naar huis gereden, heel langzaam door de bochten, langzaam de berg op kon niet harder en was bang dat of de bus zou kantelen of de assen zouden doorzakken!!
Maar goed eenmaal weer aangekomen( was inmiddels al 2 uur) Was het advies van markus, stap op de heftruck en speel d'r ff 5 minuten mee, dan weet je wel hoe die werkt, en kan je daarmee makkelijk de pallets met yoghurt eruit halen. Groot feest, dikke lol met mezelf, haha, maar goed, eerste pallet geen probleem hup d'r uit (ging iets minder snele dan "hup")
Maar helaas kon ik em niet zomaar in de koeling schuiven en moest ik alsnog met de hand alle emmers eraf tillen.
Pallet nummer twee, stond dus helemaal achterin de bus en kon ik dus niet bij, en dat betekende dus dat ik emmer voor emmer de bus mocht leegmaken en de koeling mocht vullen met yoghurt. Zere schouders niet normaal!
Volgende keer als ik yoghurt moet halen, vraag ik dus hoeveel, en om een sterke man, of gewoon een man, of gewoon iemand sterk die me helpt, zou wel fijn wezen!
Toen ik aankwam in de winkel bleek dat daniel gebeld had, maar d'r was dus niemand meer, want andre zat op het vliegveld en meredith (z'n vrouw) was hem aan het wegbrengen. Dus nou ja, wij (allemaal) verwachte er niet zo veel meer van. Donderdag ochtend, Schuifdeur open, staat ie daar, ja ik heb 2 uur voor het hek staan wachten op dinsdag ochtend maar d'r kwam niemand!!.................................................................................
heeft dit nog uitleg nodig?!?!?!?
Meredith zegt: we laten wel wat horen, maar in de tussentijd hebben we al andere plannen gemaakt, dus voorlopig hebben we je niet nodig!
Ha!
DE Sukkel.
Vrijdag moest ik samen met fiona kaasmaken. Ik sochtends (6 uur) de bus ingepakt (pomp, slang, melkzak) En naar de boerderij gereden om melk te halen. Melk in de zak gepomt en hup weer terug, melk uit de zak, in de tobbe en huppekee, kaas maken. Die dag hadden fiona en ik, triple cream brie gemaakt, quark, en ijs. En dit allemaal in een ochtend we waren om 1 uur helemaal klaar, alles schoon. ter vergelijking, met daniel, was ik altijd pas om 4 uur klaar, en dan hadden we alleen maar kaasgemaakt!!!!
Zoveel beter dus! Maar goed, nu ga ik slapen want morgen moet ik weer. Gouda!!
truste