lost on the forgotten highway

Day 4: Met volle tank op zoek gegaan naar het dorpje met de langste naam, ergens in the middle of nowhere, again, maar dan ook echt letterlijk ik ben er gewoon voorbij gereden. Snel omgekeerd, er was niet echt veel verkeer in the middle of nowhere, en foto's genomen als een brave toerist! Gerust doorgereden, tank zat vol door een mooie bergketen, ravijnen en woesternij tot aan whanganui waar we redelijkvroeg voor ons doen aankwamen, geparkeerd bij de i-site voir de verandering eens wat info opgevraagd over deze plek aan de westkust. Besloten dat we eerst een mooi boardwalk gingen doen na deze lange periode van stilzitten. Verdwaald in een random bamboobush, paden zijn nooit echt duidelijk in New Zealand, maybe thats way im even more lost! De meneer van de i-site had ons geadviseerd om gebruik te maken van het zwembad/gym/douche voor een kleine bijdrage konden we dan sporten en vooral lekker warm douchen om daarna gratis te parkeren, slapen op een willekeurige spot ergens in de stad. Nog genoten van de ondergaande zon op het strand, een van de voordelen van de westkust..dag 5 vroeg begonnen met een flink stuk rijden richting mt taranaki en de Dawson falls. Fantasie de vrije loop gelaten al wandelend door dit sprookjesachtige bos. Geconstateerd dat ik toch echt de enige heks ben die we tegen zouden komen :)
Deze teleurstelling verwerkt met een kop koffie en een verdere reis naar New Plymouth onze sta plek voor deze nacht. Onze voedsel vooraad was inmiddels ook al flink geslonken, daardoor op expeditie naar de pak'n save via het strand. Na deze geslaagde foerageer tocht al consumerende terug gelopen met aanblik van de ondergaande zon in zee.
De volgende dag hadden we de forgotten highway in de planning, omdat we inmiddels bekend waren met het feit dat er weinig tot geen benzinepompen zijn, de tank van ons trouwe busje gevuld in Stratford en een kaart en info opgevraagd bij de i-site, ik word nog wel een goede toerist! Volgens de informatie mevrouw zou de weg 3 uur duren, makkelijk te overzien in een dag dus...
Nu de kuilen op de weg, letterlijk waren er kuilen maar ook de bezienswaardigheden die ik wou genieten. Deze detour naar de brug to elsewhere wou ik niet missen, ik had namelijk de bridge to nowhere al gemist, nu is dat voor mij misschien wel beter gezien mn verdwaaldheid :)
Maar de brug naar ergens anders was zeker deze twee uur durende, hobbelige, soms best wel heel erg glade, maar voornamelijk awesome route over een gravelpadje wel waard.
De i-site lady informeerde mij ook over een camping die ergens halverwege zou plaatsvinden in een klein dorpje, na wat heen en weer gecommuniceer en een blik op de klok leek ons dit gezien de omstandigheden een perfecte uitkomst. Gespeurd naar de bewegwijzering voor dit dorp en uiteindelijk bij het juiste bordje afgeslagen op een wat duister uitziend pad. Deze werd omheind door gevelde wilde zwijnen op een hek. Dit was opzich al reden genoeg om weder te keren naar de vergeten snelweg. Maar om er zeker van te zijn dat het echt een freaky vergaan dorpje was waar je zowel dood als levend nooit gevonden zal worden, zijn we het pad afgereden naar een loze vallei, bij de camping die wel bestond ons best gedaan teken van leven te vinden. Tervergeefs de andere behuizingen langsgegmaan alleen om de inhoud van de gevelde wilde varkens tegen het lijf te lopen. Dit was voldoende bewijs om zo snel als ons busje en de weg toeliet terug tekomen op de weg en een nieuw plan.
Gezien dat in de rebubliek whangamomona een campground was en aangezien we daar die middag zonder enige problemen onze koffie hadden genuttigd, die kant maar opgereden. Gelukkig kwamen we vrij snel een andere campsite tegen on top of the hills, zelfs boven de mist uit zoals we sochtens ondervonden, prachtig!
Met deze prachtige zonsopkomst de dag begonnen en verder gereden naar mooie watervallen, nog meer gorges en super uitzichten. Ook was het die dag nationale vee verplaats dag en moesten we regelmatig de remmen testen omdat er na een of andere bocht opeens een kudde koeien op de weg stond. Tegen het middag uur het einde van de weg gevonden en uiteindelijk de bus geparkeerd in raglan.
Vandaar uit bedacht dat het de hoogste tijd was voor zon, zee en strand dat niet zwart is. Vandaar dat we aangekomen zijn in whangarei ( spreek uit fangarei) mooie camping bij het youth hostel dus ook nog gezellig andere backpackers.

Vanmorgen eindelijk een beetje uitgeslapen om de dag uitgerust te beginnen met zelfgemaakte koffie. Vervolgens onze weg gevonden naar de abbey caves waar we onvoorbereid zonder juiste uitrusting de grotten zijn gaan verkennen. Diep onder de grond met blote voeten in het ijskoude water, goeiwormpjes spottend, om daarna op een willekeurige plek waar we de zon weer zien schijnen naar boven te klimmen! Fantastisch! Voeten nu moe van de kilometers die we gelopen en geklommen hebben, morgen nog noordelijker, terug naar mn oude vertrouwde stadje paihia ;)