yoga & stingrays

Yoga, dinsdagochtend! Interessant, anders, best wel inspannend. Na anderhalf uur yoga, koffie to-go gehaald, hendrik moest snel terug naar "de zaak" voor het geval dat er mensen stingrays willen voeren.
Dive tatapouri is een van de 3 plekken ter wereld waar je roggen kunt voeren, in het wild! Hoe bevoorrecht ben ik!

Omdat Hendrik totaal sociaal bezig was heb ik hem de rest van de ochtend geprobeerd te helpen met schoonmaken. Al gauw voelde ik me redelijk overbodig en ben toen maar in de zon gaan zitten :) totdat dean, de eigenaar, kwam om te vragen/ zeggen dat ik moest verhuizen. Kiwi slang is daar heel onduidelijk in: ooh i think we'll have to move you down here this afternoon eh? cause there is some people coming for the big house. It's like a question but not really... No worries, genoeg ervaring met onduidelijke mannelijke communicatie, tas gepakt en verhuist naar het strand huis! Double bed, heerlijk zacht,maar ook redelijk ongezellig ver weg van de local bewoners.

Nadat ik verhuist was, was het lunchtijd, wat ik normaal eigenlijk stiekem nooit doe. Maar omdat ik zo ijverig de waadpakken had schoongemaakt, beloofde hendrik mij en dean lunch. Vooraf een bananen, fejioa? Yoghurt smoothie met een vegetarische curry als hoofdgerecht, lekker als íemand voor je zorgt :) rest van de middag gerelaxed, eerst bij hendrik, later op t strand, met nog wat locals, tony en stew, en tony's ontzettende giga puppy Jake ( foto's volgen).

Volgende ochtend kwam Laura, Duits meisje wat hier woont samen met haar kiwi boyfriend, die ze ontmoet heeft in Australië, romantisch verhaal! Vragen of ik mee ging naar gisborne, boodschappen enz. Tas gepakt en ingestapt, ze waarschuwde me nog wel...de auto was niet al te vertrouwd. Na wat famous new Zealand steak pie ( nee niet ik) als ontbijt tot zich genomen te hebben, stapte ze vol goede moed de auto in, die niet startte....uhm opzoek naar een man met grote auto, en startkabels. Duurde 10 minuutjes voordat de auto het gelukkig weer deed. Meteen naar een winkel gereden waar ze startkabels verkopen, slim besluit, bedachten wij. De boodschappenlijst snel afgewerkt, ik was uitgenodigd voor nog een stingray feeding, die wou ik niet missen natuurlijk! Precies om 12:30 reden we het erf op en kon ik meteen in zo'n afschuwelijk oncharmant en oncomfortabel pak stappen. Dit keer wel mn camera mee genomen, was harstikke en, dus veel diepe gaten en kansen dat hij nat zou worden was klein. Super cool om nog een keer mee te maken, zoals ik al zei, hoe bevoorrecht!

Toch bij terugkomst gevraagd aan Chris, dean's vrouw, of ik weer terug kon verhuizen naar boven, daar waar wel een radio, koelkast, bank en gezellige mensen zijn. Gelukkig zijn ze easy as! En de boel weer verhuist naar bóven, daar waar de volgende groep backpackers ook zou arriveren vandaag. middag nog van de laatste zonnestralen genoten, samen met the dorpsgenoten :)
Zo rond de tijd dat ik echt super hongerig was kwam de bus van Jason het erf gereden, in de hoop dat ie me niet vergeten was naar bóven gelopen. Verhongeren zou ik zowieso nooit met al die vriendelijkheid, gelukkig was Jason's geheugen goed! Voorgesteld aan de 5 nieuwe huisgenoten voor een nacht en gezamenlijk gekookt met Jason als masterchef. Deze groep had flink ingeslagen bij de locale wijnproeverij onderweg naar hier, en waren flink op dreef voor,tijdens en na het eten! Vooral texaan Brandon en welsche Gary hadden er zin an. Heftige discussies over politiek en andere wereldse zaken, waarbij de meningen altijd haaks op elkaar stonden, zelfs voor mij vermoeiend, misschien ook omdat ik over het algemeen snel klaar ben met steriotype altijd aanwezige amerikanen!

Blij dat ik even later werd uitgenodigd voor een biertje tot diep in de nacht bij hendrik. Helaas voor mij, deze Texas ranger hangt nu op de bank tegenover me, slapend dat wel :) vrij onschuldig nu.

Vrij vroeg op omdat ik met de groep mee wou de stad in voor koffie en wat boodschappen, en voornamelijk koffie! Jason's echte tourbus was eindelijk gefixt, dus toen het tijd was om terug te gaan had hij twee bussen. Mezelf opgeofferd om terug te rijden :) gelukkig durfde Constantijn(Duitse 19-ge )het wel aan om mn navigator te zijn. Tijd geleden dat ik aan de verkeerde kant van de weg mocht rijden!
Vanmiddag toen ik terugkwam gewandeld van middagje chillen, zat ie al vrij ongeduldig te wachten en bestookte me allerlei vragen die toe behoren aan een bezorgde echtgenoot. Waar was ik gisteravond opeens en nu net, en ik ga toch niet zomaar de stad in zonder hem?! Poe hee! En hoe vermaakte ik me hier, ik had hem wel helemaal 2 uur alleen gelaten en hij was nu al bored and restless. Ik, sociaal als ik ben, gaan kijken of Laura thuis was en zij de stad in ging, toevallig. Dat was ze en ja dat ging ze, blij als een kind gingen we even later gisborne in. Kon haar niet alleen laten met deze jampot glazen dragende- hyperactive- cowboy!

Later bleek hij toch nog nuttig toen de auto weer uitviel en we hem moesten opduwen en ook de tweede keer dat de auto weigerde zorgde hij voor een auto+chauffeur die ons kon helpen met de pas aangeschafte startkabels!!

Wat ik wel al geleerd of gezien heb in deze 3 weken ( vandaag precies) is dat iedere jongen of man waar mee ik in contact kom,praat of socialize opzoek is naar liefde. Íemand om mee te delen. Of ze nou al verliefd zijn, op een pas verworven liefde, liefde van lang geleden waar ze nog steeds in geloven, of liefde die ze onderweg hebben leren kennen. Ze geloven allemaal in het leidraad, echte liefde. Het leven is minder compleet, minder fijn zonder die andere persoon, waar ze stuk voor stuk hun leven voor zouden geven. Wat ik daar van leer? Blijven geloven? Of toch loslaten? Verwarrend dat is het zeker, ook inspirerend en dapper!

Tijd zal het leren ;)